W powszechnym przekonaniu, owady oraz pająki należą do tych zwierząt, które zimą przestają być aktywne, ponieważ zapadają wówczas w sen zimowy (konkretnie w stan diapauzy). W większości przypadków tak jest, jednak istnieje sporo wyjątków, które zdecydowanie przeczą tej opinii. Takie stawonogi określa się mianem krioentomofauny (więcej o niej napisałem tutaj) i w zależności od ich przystosowania się do zimowych warunków, dzieli się je na trzy grupy:

Chionobionty – stawonogi ściśle związane z zimową porą roku. Wykształciły szereg przystosowań, które umożliwiają im życie podczas mrozów.

Chionofil – do tej grupy zaliczają się gatunki, które można spotkać w trakcie zimy, ale pojawiają się również w cieplejszych miesiącach. Ich przystosowanie się do zimowej aury jest znacznie mniejsze, niż u poprzedników.

Chionokseny – wśród tych stawonogów znajdziemy przede wszystkim te, które zimą pojawiają się całkowicie przypadkowo, wywabione ze swoich zimowisk głównie w wyniku odwilży oraz zaskoczone nagłym pojawieniem się śniegu i niższych temperatur. Najczęściej nie są w żaden sposób przystosowane do panujących wówczas warunków.

Stawonogi pojawiające się zimą są na tyle wyjątkowe, że postanowiłem napisać o nich całe mnóstwo artykułów, które znajdziecie właśnie w tej zakładce.