Świat Makro.com

---

Współpraca z BioMap, Gazetą Wyborczą oraz powrót na bloga!

---

Jak pewnie zauważyliście, przez ostatnie kilka miesięcy, byłem praktycznie nieobecny na blogu. Spowodowały to niestety kwestie prywatne, ale na całe szczęście, wreszcie mogę wrócić i przystąpić do pisania kolejnych artykułów. Obecny sezon może i nie zalicza się do najlepszych, ale spotkałem kilka ciekawych gatunków, dlatego ponownie skupie się na opisywaniu rodzimych stawonogów, a do egzotyki wrócę pewnie jakoś na zimę.

W ostatnim czasie zaszło trochę zmian o których warto szerzej wspomnieć. Nawiązałem m.in. współpracę z twórcami Mapy Bioróżnorodności (BioMap), dzięki czemu, obserwacje owadów, które poczyniłem w ostatnich latach, będę mógł oficjalnie odnotować, w tej stale rozwijającej się bazie danych i tym samym przyczynić się do szerszego poznania, występujących u nas owadów. Powoli rusza również forum BioMapu, na którym również zamierzam zadziałać i gdy tylko zostanie ono szerzej upublicznione, na pewno was na nie zaproszę.

Kolejna ważna zmiana jest taka, że moje artykuły będą się pojawiać nie tylko na blogu, ale na łamach Gazety Wyborczej, zarówno w wersji internetowej, jak również papierowej. Konkretnie rzecz ujmując znajdą swoje miejsce w dziale naukowym, dlatego zachęcam do jego regularnego śledzenia, ponieważ będę się starał, aby w ciągu miesiąca, pojawiało się tam co najmniej kilka artykułów, poświęconych oczywiście owadom i być może również innym zagadnieniom przyrodniczym.

Cztery strony świata

Morpho/Pixabay

Jak dobrze wiecie, mój blog poświęcony jest polskim gatunkom owadów, które udaje mi się spotkać w czasie moich wędrówek po lasach i nie tylko. Jak najbardziej w dalszym ciągu tak pozostanie. Postanowiłem jednak dodać coś jeszcze, coś rewolucyjnego, coś, czego u mnie na blogu jeszcze nie było. „Cztery strony świata”, czyli dział, w którym będę wam przedstawiał owady, które zamieszkują inne rejony świata. Wiem, na pierwszy rzut oka temat może się wydawać oklepany, w końcu wystarczy odpalić jakiś kanał przyrodniczy, albo spojrzeć na obrazki w atlasach owadów, by poznać wiele egzotycznych chrząszczy, motyli czy mrówek. Zazwyczaj są to niestety te same gatunki, przedstawiane zresztą w przewidywalny i nie zawsze ciekawy sposób. Dlatego zamierzam to zmienić. Oczywiście zagoszczą u mnie bardziej znane stworzenia, nie mniej skupie się przede wszystkim na tych z mniej popularnych rejonów świata, a więc np. z południowej Europy, USA, Japonii czy Australii.

Żupałek ważkowaty (Libelloides coccajus)/Pixabay

W jaki sposób będzie to wyglądać? Bardzo podobnie do formuły, w jakiej przedstawiam wam rodzime owady, będę opisywał konkretne gatunki, ale pojawią się również teksty, w których przedstawię więcej, niż jeden gatunek, jak również takie, w których poruszę różnego rodzaju zagadnienia związane z owadami lub np. różnymi sposobami ich przedstawiania. Podstawowa różnica będzie taka, że zdjęcia w artykułach nie będą moje własne, ponieważ zwyczajnie takimi nie dysponuje. Na szczęście w dzisiejszych czasach nie jest to dużym problemem, dlatego posłużę się fotografiami na wolnej licencji, pochodzących z banków zdjęć (choć z tymi trzeba bardzo ostrożnie, o czym też pewnie kiedyś napisze), Wikimedia Commons, Flickr i innych tego typu źródeł. Pojawią się też odnośniki do filmików na YouTubie, które będą bardzo ciekawym dodatkiem do tekstów. Pod artykułami pojawią się również linki do źródeł, na podstawie których je pisałem, co również myślę, że będzie bardzo ważną zmianą.

Do nowego działu zapraszam was tutaj

---

Nowy aparat!

Jak dobrze wiecie, większość zdjęć na blogu wykonałem aparatem Fuji finepix HS25 exr, który przez długi czas dobrze mi służył i w sumie wciąż jest na chodzie, ale… jakiś czas temu postanowiłem wprowadzić w tej kwestii małe zmiany. Konkretnie rzecz biorąc przerzuciłem się na Panasonic FZ200, głównie dlatego, że potrzebowałem aparatu, który będzie miał również świetny tryb filmowania. Dlaczego? W niedługim czasie się dowiecie. W każdym razie, Fuji choć pozwala mi na wykonywanie całkiem przyzwoitych zdjęć, to niestety jego tryb nagrywania nie jest dla mnie satysfakcjonujący, dlatego na razie poszedł w odstawkę.

Jak się sprawdza Panasonic? Początki nie były łatwe, ale z każdym kolejnym dniem coraz lepiej się „dogadujemy.” Przez ostatnie tygodnie dość sporo nim fotografowałem, były to raczej testy, niż wypady fotograficzne z prawdziwego zdarzenia. Ostatnio biorę się jednak w garść i tym samym, niedługo pojawią się nowe artykuły. Na razie mam dla was dwie próbki jego możliwości. Wszystkie zdjęcia wykonałem oczywiście w kombinacji z konwerterem makro Raynox DCR-150 oraz własnoręcznie wykonanym dyfuzorem.

---

No dobrze, pora coś napisać w ramach wstępu

„Makro.” Teoretycznie, słowo to odnosi się do rzeczy dużego formatu i jednocześnie stanowi przeciwieństwo tych małych, czyli „mikro.” W praktyce jednak, dział fotografii zajmujący się uwiecznianiem małych obiektów, zwie się właśnie makrofotografią. Oczywiście, też bez przesady z tymi małymi obiektami, ponieważ nie chodzi o jakieś mikroorganizmy, ale właśnie owady, czy duże zbliżenia części ciała większych gatunków zwierząt i fragmentów roślin. Moim pierwotnym założeniem, przy tworzeniu bloga, była właśnie makrofotografia. Stworzyłem go z premedytacją, by prezentować wam swoje fotograficzne wypociny. Szybko jednak uznałem, że to o wiele za mało. Fotografią zajmuje się stosunkowo krótko, raptem kilka lat. Tematyką zdjęć, interesuje się jednak znacznie dłużej. Praktycznie od zerówki. Zaczęło się od jednego gatunku. Chęć poznania go skłoniła mnie do kupienia małej książeczki dla dzieci, w której było opisanych kilka innych owadów. Nie znalazłem w niej jednak tego, czego szukałem. Postanowiłem więc kupić kolejną książkę, później znów następną i tak dalej. Ciekawość popchnęła mnie jednak nie tylko ku jedynemu gatunkowi, lecz także ku następnym, jeszcze ciekawszym niż te, które już udało mi się odkryć. I tak to się mniej więcej u mnie zrodziło. Czytanie książek to jedno, ale obcowanie z owadami na łonie natury, to już zupełnie inny rodzaj doświadczenia. Nie ma bowiem lepszego sposobu na ich poznanie, niż obserwowanie ich w naturalnym środowisku. Z tego też względu, każde wakacje, każdy wolny czas, poświęcałem na wypady do lasu, nad jeziora, czy nawet do pobliskiego ogródka, byle tylko móc spotkać kolejnego, niezwykłego owada. Tak to się właśnie u mnie rozwijało. Kiedyś jednak nie miałem tych samych możliwości, co teraz. O udogodnieniach, takich jak Internet, czy aparat fotograficzny, mogłem jedynie pomarzyć. Na szczęście to się zmieniło, dzięki czemu nie muszę chować swojej wiedzy tylko dla siebie, lecz mogą się z nią dzielić praktycznie z każdym, kto jest zainteresowany tą fascynującą tematyką.

Rzecz jasna makrofotografia wciąż będzie odgrywać tutaj kluczową rolę. Wielu fotografów specjalizujących się w zdjęciach makro, nie wie jednak, co tak naprawdę fotografuje. Potencjalna „zwierzyna” bywa więc niekiedy traktowana bardzo przedmiotowo, jako kolejny „robal” do fotograficznej kolekcji, gdzie bez znaczenia jest jego tożsamość czy tryb życia. No właśnie. Jak fotografowane owady się rozwijają? Czym się odżywiają? Jak u nich przebiegają te sprawy, które w telewizji powinny być poruszane po 23.00? Często są to pytania, które schodzą na dalszy plan. Na szczęście nie wszyscy tak uważają. Problem pojawia się jednak wtedy, gdy człowiek żądny wiedzy chce odnaleźć odpowiedzi na przedstawione pytania. Tych bowiem bardzo często brakuje i to nie tylko w książkach czy telewizji. Nawet we „wszechwiedzącym” Internecie nie zawsze udaje się znaleźć na nie odpowiedzi. Dlatego, na przekór temu wszystkiego, postanowiłem stworzyć blog poświęcony nie tylko fotografowaniu, lecz także samym owadom. Znajdziecie więc tu dokładne opisy przedstawiające ich życie czy miejsca, w których można je znaleźć. Wszystkie teksty tworzę na podstawie przeróżnych źródeł pisanych (książek, publikacji internetowych), ale w dużej mierze bazuje też na własnych obserwacjach. Poza tym, tworzone opisy staram się pisać zrozumiałym językiem, pomijając trudną, naukową terminologię, tak by były dostępne dla każdego. Ważnym punktem moich tekstów jest także identyfikowanie owadów. Tam gdzie jest możliwość, pisze zawsze jak tego dokonać, choć należy pamiętać, że nie każdego owada da się oznaczyć ze zdjęcia czy na oko. W wielu przypadkach, entomolog musi go uśmiercić i obejrzeć pod mikroskopem jego cechy diagnostyczne, by móc dokonać prawidłowego oznaczenia (ważną cechą rozpoznawczą są narządy intymne owadów… nie pytajcie mnie jednak o szczegóły identyfikowania na ich podstawie). Osobiście nie jestem zawodowcem, a wszelkich oznaczeń dokonuje w miarę swoich możliwości. Z tego też względu mój blog nigdy nie zastąpi profesjonalnych kluczy, czy monografii pisanych przez naukowców, do których w wielu wypadkach trzeba się zresztą uciekać. Dla osób nie będących entomologami taka literatura może się jednak wydać bardzo złożona i mało przystępna. Z tego też względu, tam gdzie będzie to możliwe, przedstawię zawarte w nich informację, w jak najbardziej przejrzysty i zarazem ciekawy sposób.

Mowa będzie jednak nie tylko o owadach. Interesujące bywają także inne bezkręgowce, często zresztą mylone z owadami. O właśnie! Pamiętajmy, że nie każde zwierzę, które ma wiele nóg, jest owadem. Niejednokrotnie myli się z nimi np. pająki. Te, razem z kosarzami, roztoczami (do których należą chociażby kleszcze), czy nie występującymi u nas skorpionami, należą do odrębnej gromady pajęczaków. Oprócz nich, są także inne stawonogi, jak chociażby wije (mylnie nazywane stonogami), czy lądowe skorupiaki (w wielu przypadkach prawidłowo* zwane stonogami), które również bywają wrzucane do jednego worka z owadami. Mimo, że nimi nie są, to również im poświęcę sporo uwagi, zwłaszcza pająkom, do których mam bardzo wiele sympatii (w przeciwieństwie do wielu innych ludzi). Nie można też zapomnieć o ślimakach, dżdżownicach czy pijawkach. Chociaż nie są owadami, to również o nich zdarzy mi się pewnie coś napisać.

Jeśli więc jesteście zainteresowani owadami i innymi bezkręgowcami, jeśli chcecie się czegoś dowiedzieć na ich temat lub zobaczyć je na zdjęciach makro, to właśnie w waszą stronę kieruje ten blog i serdecznie zapraszam do jego odwiedzin ;).

* Tak naprawdę jednak, "prawdziwe" stonogi murowe (Oniscus asellus), mają zaledwie 14 nóg.

Skorpion21